Dodany do twojego przewodnika
Dodaj do twojego przewodnika
Najstarsza wzmianka o kościele pod wezwaniem św. Franciszka pochodzi z 1233 r. Społeczność pisarzy małomiasteczkowych w Pizie szybko się rozwijała, wspomagana przez miasto i prywatne darowizny. Kościół stał się ważnym miejscem spotkań społeczeństwa, siedzibą studium, biblioteką i skryptorium.
W 1261 roku, w uznaniu ważnej roli kaznodziejów zakonnych, arcybiskup Visconti zainaugurował rozszerzenie Kościoła pod przewodnictwem Giovanniego di Simone. Szczególnie interesująca jest dzwonnica wsparta śmiało przez latający łuk. Problemy finansowe związane z wojnami pod koniec XIII wieku wstrzymały budowę. To, że Kościół był jeszcze niekompletny na początku XIII wieku, jest wyraźnie widoczne z przodu, poczynając od marmuru ofiarowanego przez rodzinę Gualandi, ale zakończonego w ramach Medicis. W późniejszych wiekach kościół i klasztor były kilkakrotnie odnawiane: w XV wieku dodano dwa nowe krużganki i kaplicę S. Bernardino. Pomiędzy XVI a XVII wiekiem wzniesiono ołtarze kontrreformacyjne i wstawiono okna w nawie głównej, z których obie operacje zniszczyły freski z XIV wieku.
Większość mebli kościelnych została rozproszona po stłumieniu klasztorów pod panowaniem Lorraine i Napoleona. Ekran ołtarza przedstawiający historie z życia św. Franciszka, przypisywany Giunta Pisano, znajduje się obecnie w Muzeum S. Matteo, podczas gdy słynny Chrystus w majestacie Cimabue i stygmaty Giotta udali się do Luwru. Na ołtarzu jest rzeźbiony marmurowy ołtarz autorstwa Tommaso Pisano z Madonny i dziecka ze świętymi. Pozostałości dawnych wielkich fresków z XIV wieku przetrwały w głównej kaplicy i kaplicach transeptu. Na wschód od zakrystii znajduje się kaplica Sardi-Campiglia, ozdobiona freskami Taddeo di Bartolo (1397), aw kapitule można podziwiać cykl malowany przez Niccolò di Pietro Geriniego (1392).
Czy jesteś mieszkańcem? Co sądzisz o Kościół i klasztor św. Franciszka?
Zaloguj się, aby to zasugerować!