Casino dei Nobili zostało zbudowane w połowie XVIII wieku dla rozkoszy arystokracji. W tamtych czasach Piza i Łaźnie w San Giuliano były znanymi na całym świecie kurortami dla turystów. Tańce, gry, przyjęcia i okazje do dystyngowanych rozmów, które były organizowane w celu zachwycenia szlachty i ich wielu zagranicznych gości, były bardzo drogie, więc im lepiej wypełniać swoje zobowiązania z rangi, tym Pisańska szlachta postanowiła wybudować publiczne sale zgromadzeń w własny koszt, który ma być prowadzony przez arystokrację jako całość.

Budynek, który stał na piazza del Ponte di Mezzo, należący wówczas do mnichów z klasztoru w Nikozji, był doskonałym wyborem. Został on przekazany szlachcie i otwarty w 1754 r. Wejście było dozwolone tylko dla ograniczonego kręgu szlachciców i pań, oficerów armii służących pod zwierzchnictwem i cudzoziemców, z których ostatnim musiała towarzyszyć osoba, która mogła zagwarantować ich należący do elity arystokratycznej.

Chociaż kasyno było odwiedzane przez kosmopolityczne, ale wyborne społeczeństwo, przerwy w stosowaniu etykiety nie były rzadkie. Hazard może wywoływać kłótnie i wywoływać walki nawet wśród najlepiej wychowanych dżentelmenów, do tego stopnia, że ​​przyjęcie zostało przyznane wyłącznie tym, którzy mogą zachowywać się w sposób odpowiedni dla szlachty i kobiet. W okresie napoleońskim, wraz z otwarciem Stanze Civiche, organizacja zaczęła spadać; był to prywatny klub wyższej klasy średniej dla członków społeczeństwa i znawców miasta, który jednak nie kładł zbyt dużego nacisku na status.

Casino de Nobili nadal spadało aż do 1852 roku, kiedy potępione z powodu anachronicznych kryteriów selekcji, zostało sprzedane społeczeństwu Stanze Civiche.