Siedziba Izby Handlowej, Przemysłu, Rolnictwa i Rzemiosła, Palazzo della Mercanzia, zarządza handlem i działalnością gospodarczą Bolonii od końca XIV wieku. W 1384 r. Rozpoczęto budowę otwartej galerii Carrobbio (dzisiejsza Mercanzia) pod kierownictwem Antonio di Vincenzo i Lorenzo Bagnomarino w celu pogrupowania trzech budynków używanych jako celny i pobór opłat. Do galerii i przygotowania ciosanego kamienia z Florencji wezwano czterech kamieniarzy. Budynek został ukończony w 1391 r., Ale elegancki pałac potrzebował rozbudowy w 1439 r. I restauracji w 1484 r. Po upadku wieży de 'Bianchi. W latach 1888–90 został ponownie wprowadzony, także w postaci polichromii, pod kierunkiem Rubbianiego i Tartariniego. Został odbudowany w 1949 roku po wybuchu bomby na żywo, która spowodowała upadek połowy fasady. Zbudowana z cegły i istryjskiego kamienia fasada przedstawia dwa głębokie gotyckie łuki, podnoszące ją, co dodatkowo podkreśla podniesienie poziomu pod werandą z uwzględnieniem otaczającego placu. Nad łukami między dwoma ościeżnicami wystaje mały marmurowy balkon, z którego sędziowie sądu kupieckiego czytali ich zdania. Elegancka iglica wznosi się nad balkonem, pokrywając jeden z łączników jaskółczego ogona na szczycie budynku. Zgodnie z lokalną tradycją za dotknięciem dzwonka zwanego „Lucardiną” zakazy i wyroki sądu kupieckiego były odczytywane na głos z tego marmurowego baldachimu. Zamiast tego winowajcy oszukańczego bankructwa zostali przykuci do słupka umieszczonego przed centralnym filarem galerii, który miał być podbity. Pomieszczenia i ambulatoria budynku, pomimo zmian, jakie nastąpiły wraz z upływem czasu, zachowały piękno arcydzieł nietknięte. Na Via Castiglione, na ścianie Palazzo della Mercanzia, tablica upamiętnia zwolnienie z obowiązków przyznanych na początku XV wieku studentom Uniwersytetu w Bolonii, co świadczy o prestiżu „Studio” w życiu miejskim.