Bolońskie Muzeum Ruchu Oporu mieści się w dawnym klasztorze św. Macieja, który został zbudowany w połowie XIII wieku jako aneks do klasztoru augustianów św. Marii z Monte della Guardia w pobliżu Bramy Saragozza; od 1278 r. przeszedł do zakonu dominikanów. Zniszczony podczas konfliktów obywatelskich, które miały miejsce po połowie XIV wieku, klasztor został odbudowany i od 1396 roku stał się jednym z najbardziej prestiżowych w mieście; został stłumiony podczas okupacji francuskiej, ale powrócił do swojej pierwotnej funkcji wraz z nadejściem Przywrócenia. Klasztor został ostatecznie zakupiony przez gminę Bolonia na początku XX wieku. Muzeum Ruchu Oporu gromadzi materiały dotyczące historii ruchu oporu w Bolonii, antyfaszyzmu w okresie między dwiema wojnami światowymi i roli ruchu oporu w okresie powojennym oraz w republikańskich Włoszech, prezentując w ten sposób przekrój historii lokalnej z 1919 r. do dnia dzisiejszego. Dziedzictwo muzealne składa się z materiałów archiwalnych, obrazów artystycznych i fotograficznych, plakatów, produktów multimedialnych i różnego rodzaju świadectw. Interaktywna sekcja zawiera nowe technologie multimedialne w celu popularyzacji różnych tekstów. Muzeum jest zarządzane przez Istituto per la storia e le memorie del '900 Parri Emilia-Romagna, która mieści się w tym samym budynku i świadczy usługi kulturalne w archiwum historycznym, bibliotece oraz sekcjach audiowizualnych i edukacyjnych. Oprócz prowadzenia badań naukowych i promocji kultury, Instytut oferuje nauczycielom szeroki zakres działań edukacyjnych. W Instytucie mieści się Centrum Historycznej Dokumentacji Politycznej Stragizmu (Włoski Terroryzm), Instytut Historii Oporu i Współczesnego Towarzystwa Luciano Bergonziniego w Prowincji Bolońskiej oraz Narodowe Laboratorium Dydaktyki Historii, które również zapewnia kulturę zasób dla zwiedzających muzeum. Opis pochodzi z „Musei in Provincia - Bologna una provincia, cento musei” (Muzea prowincji bolońskiej - Bolonia: jedna prowincja, sto muzeów) i „Istituto per la storia e le memorie del '900 Parri Emilia-Romagna”