Po kazaniach św. Piotra Męczennika zbudowano tu kościół noszący jego imię. Później, między 1706 a 1722 rokiem, architekt F. Zondini wykorzystał swój projekt dla dzisiejszego kościoła. Po Napoleonie ksiądz Domenico Bazzocchi zebrał tu wiele obrazów rozrzuconych po mieście. Z tego powodu kościół S. Domenico zawiera taką liczbę obrazów, które należy zdefiniować jako „drugą pinakotkę”. Wśród nich niektóre prace lokalnych artystów C. Serry i C. Savoliniego (XVII wiek).

W miejscu, w którym znajduje się kościół, St Peter Mart. przewidywane około 1252 r., tuż przed jego śmiercią. Wieść o nowym kościele i klasztorze braci Domenikanów pochodzi z 1279 r., Później całkowicie przebudowana (1497–98).

Pod koniec 1600 roku ten nowy kościół musiał zostać ponownie odbudowany z powodu problemów ze statycznością i wzniesienie nowego (projekt Giovanniego Francesco Zondiniego) do obecnego budynku. Prace trwały od 1707 r. Do 1727 r., Nawet jeśli konsekracja miała miejsce w 1722 r. Tłumienie napoleońskie nie oszczędzało nawet klasztoru Domenikanów, który przekształcono w sierociniec (do 1811 r.). Tutaj don Domenico Bazzocchi, parafia kościoła, udało się kupić, odzyskać i zachować porządek wielu obrazów, które narażały się na ryzyko kradzieży lub złamania. Tak więc kościół stał się swego rodzaju „drugą pinakotką”, głównie w 1600 roku w Cesenie (wiele dzieł Cristoforo Serry, Cristoforo Savoliniego i Giovan Battisty Razzani). Po sierocińcu dawny klasztor gościł jeden z największych szpitali w Cesenie, a od 1911 r. Był siedzibą szkoły.

Fasada kościoła jest imponująca i trzeźwa, natomiast wnętrze jest jasne i urządzone w stylu barokowym. Kształt jest podłużny, z jedną nawą i trzema kaplicami z każdej strony oraz półkolistą absydą.
Ogromna kolekcja obrazów zaczyna się w kontrze przeciwnika z Miracolo di Sant'Aldebrando (Cristoforo Serra i Andrea Mainardi, 1678) i Sant'Ubaldo libera un ossesso (Cristoforo Serra, 1629 ca.) Pierwsza prawa kaplica pokazuje Il miracolo di S. Donnino alla presenza dei Santi Carlo Borromeo ed Apollonia (Cristoforo Savolini, 1671), arcydzieło artysty z Cesenate; obok, mała płaskorzeźba przedstawiająca Madonnę della Neve i na pilastrze Annunciazione (GB Razzani, 1640 ca.) W drugiej kaplicy, Madonna del Latte (XV w.), z I misteri del Rosario (Francesco Andreini, 1725 ), S. Pellegrino Laziosi risana un cieco (Francesco Mancini, 1720-30 ca.) i Madonna col Bambino ei santi Francesco, Girolamo, Giovanni Battista e Caterina d'Alessandria (GF Modigliani, post. 1602). W trzeciej kaplicy znajduje się drewniany krucyfiks z końca 1500 r., Eterno Padre (?) (XVIII w.), Cristo confortato dalla Veronica (Andreini, XVIII w.), Il compianto su Cristo deposto (XVI w.) I Cristo nell „orto confortato dagli angeli (XVIII w.). Prawe boczne drzwi mają powyżej La Vergine col Bambino ei Santi Anna, Francesco di Sales (Felice Torelli, 1716-17) (Milani) dodał S. Carlo Borromeo. W prezbiterium znajdują się organy (XVII w.), Natomiast ołtarz pochodzi z 1846 r., Z chórem (1722). Absyda jest bogata w obrazy: od lewej Adorazione della Croce con Costantino e S. Elena (Ascanio Foschi, 1629), Adorazione dei pastori (F. Fenzoni, 1623 ca.), Adorazione dei magi (PP Menzocchi, 1573?), w centrum; Riposo nella fuga w Egitto (F. Fenzoni, XVII w.); Consegna delle chiavi (G. B. Razzani, 1628). Drzwi po prawej stronie, w drodze do sakramentu, przedstawiają Crocifissione Francesco Menzocchi (drugie 1500). Trzecia lewa kaplica gości Il martirio di S. Pietro da Verona (S. Sacco, 1545), Santo vescovo e martire (C. Serra, 1665 ca.), powyżej; a Madonna del Rosario con S. Domenico e supplici (Giuseppe Cesari zwany Cavalier D’Arpino, 1601 ca.); an Assunzione della Vergine (anonimowy z Bolonii, XVII-XVIII w.); ambona pochodzi z 1733 r. Druga kaplica ma S. Domenico w glorii F. Andreiniego (XVIII w.), Cristo in pietà (Biagio d'Antonio da Firenze, koniec XIV w.); S. Bartolomeo + S. Giovanni Evangelista (G. B. Razzani, 1635 ca.) + S. Paolo i Cristo benedicente (C. Serra, 1635 ca.); S. Martino dona il mantello al povero (Arcangelo Resani, XVII w.); Ss. Andrea (C. Serra, 1635 ca.) i Giacomo (GB Razzani, 1635 ca.) Drugi pilaster jest gospodarzem Ceny di Emmaus (anonimowy z XVIII w.), Podczas gdy ostatnia kaplica to S. Vincezo Ferreri (F. Andreini, 1731).